Już po raz drugi  Zespole Szkolno-Przedszkolnym w Żelisławicach  w dniu 19 marca br.  odbywały  się „ Dni Folkloru” .Szkolny  korytarz  zamienił  się  w przepięknie kolorowe muzeum  regionalne . Uczniowie  wraz  z nauczycielami przygotowali  stoiska  regionalne dotyczące  ludowych tradycji i zwyczajów  do  dziś obchodzonych  w Żelisławicach. Wystawa zaczynała  się od jesiennych wróżb , przez  obyczaje  bożonarodzeniowe , wielkanocne , aż  do  letnich świąt Bożego Ciała, Dożynek . Były również  przedmioty  związane z gospodarstwem :  maśniczka, drewniana maglownica, kołowrotek ,kamienne żarna , ul pszczeli, strugi stolarskie , misy i dzbany gliniane oraz  wiele,   wiele  innych. Stoisko z  elementy sztuki  ludowej : hafty ,rzeźby, stroje ludowe przygotowały panie z Przedszkola , wykorzystując materiały użyczone od rodziców przedszkolaków.

  W jednej z sal lekcyjnych zorganizowano wystawę prac plastycznych   zatytułowaną „Spełniam swoje pasje i marzenia” . Wystawiono prace naszych  pań „ Barbary  Będkowskiej i Agnieszki Mostowskiej  , pana Zbigniewa Gwoździa , starszych koleżanek i kolegów – Edyty Syrek , Klaudii Machury , Artura Pawlika – byłych uczniów naszej szkoły oraz obecnych naszych kolegów: Oli  Mazur, Ani Płaczkowskiej , Magdaleny Machury , Magdaleny Malinowskiej , Marleny Gębskiej .

    W godzinach popołudniowych  odbył się koncert pt. „Leć głosie po rosie ku zielonym łąkom”, w którym uczestniczyli:  KGW Żelisławice , KGW Leśniaki, Orkiestra Strażacka,  Chór Męski  z Żelisławic  , przedszkolaki  i chór szkolny z naszego Zespołu.

Wśród  przybyłych  gości był Burmistrz  Miasta  i Gminy  Siewierz  p. Andrzej  Mruk , Zastępca Burmistrza p. Iwona Kubik, p. Anna Mzyk , ksiądz Dziekan Franciszek Błasik , sołtysi  Żelisławic i Leśniaków, przedstawiciele  Rady Sołeckiej ,   radni, rodzice  oraz  wiele osób  przychylnych  naszej  szkole. Odbył się również  konkurs na koszyczek wielkanocny przygotowany przez panie z Kół Gospodyń – zwyciężczynie otrzymały w nagrodę wspaniałe baby wielkanocne.

   Po  części artystycznej mogliśmy  skosztować pysznego  swojskiego  chleba upieczonego przez p. Danutę  Świebodę   ze swojskim smalcem przygotowanym  przez p. Zofię i Jana Machurów , wspaniały bigos i żurek  przygotowany przez pracowników szkoły.

Nad przygotowaniem tych obchodów pracował cały Zespół : uczniowie, Grono Pedagogiczne, pracownicy , rodzice. Całe przedsięwzięcie udowodniło , że  warto  było podjąć  trudy  pokazania  dzieciom  co  ważne i piękne w  ich  najbliższym  otoczeniu. Pokazania , że „pięknie żyć” , „spełniać swoje marzenia” można wszędzie – nawet w małej miejscowości.

   mgr Małgorzata Miłoch

Dnia 12 marca w Zespole Szkolno-Przedszkolnym w Żelisławicach odbyło się uroczyste spotkanie z poetą- Józefem Baranem . Pomysłodawcą spotkania był p. Wiesław Nowak , od wielu lat czynnie wspierający nasza szkołę w poczynaniach kulturalnych. Organizatorem spotkania był Samorząd Uczniowski pod kierunkiem pań: Doroty Grzesiak , Agnieszki Szado , Anety Bijak . Wśród zaproszonych gości były władze gminy Andrzej Mruk i Iwona Kubik , Dziekan ks. Franciszek Błasik , dyrektor SP w Dziewkach Jolanta Wojdas , wicedyrektor ZS w Siewierzu Ewa Stelmach , nauczyciele poloniści i bibliotekarze , emerytowania nauczyciele, sołtysi Żelisławic i Leśniaków, przedstawiciele organizacji lokalnych . Zaproszenia na spotkanie otrzymały wszystkie SU szkół z terenu Gminy Siewierz. W odświętnie przygotowanej sali gimnastycznej uczniowie recytowali wiersze poety , przekazywali informacje z jego biografii. W drugiej części spotkania nasz honorowy gość czytał fragmenty swojej powieści pt. „ Najdłuższa podróż” i odpowiadał na pytania zadawane przez uczestników spotkania . Można było dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy o poecie – Józefie Baranie . Urodził się w podtarnowskim Borzęcinie. Do szkoły poszedł w wieku 6 lat. Od początku wyróżniała go wielka miłość do książek. Był górnikiem, sportowcem, nauczycielem, dziennikarzem, a nade wszystko poetą. Debiutował w wieku 22 lat , na łamach „Tygodnika Kulturalnego”. Jego twórczość jest bogata. Pierwsze wiersze związane były z krajobrazem lat dziecinnych, opowiadały o ojcu, matce, znajomych, sąsiadach i ich przywiązaniu do kawałka ziemi – ostatnie są najczęściej powrotem do przyrody, lasu, ogrodu. Otrzymywał liczne nagrody m.in. literacką nagrodę im. Andrzeja Bursy, Literacką nagrodę im. Stanisława Piętaka, nagrodę Fundacji Kościelskich, prestiżowe wyróżnienie amerykańskiego Pen Clubu. Razem z dwoma innymi polskimi poetami czytał swoje wiersze w gmachu ONZ w 2000r. Jesienią 2001r. został zaproszony jako jedyny polski autor na XXI Światowy Kongres Poetów w Sydney, w Kongresie brało udział 120 poetów z całego świata. O poecie powiedzieli: - Ksiądz Jan Twardowski powiedział, że „smakował jego lirykę jak kubek czystej źródlanej wody”, - Sławomir Mrożek dodał, że „odzywa się tylko wtedy, gdy ma coś do powiedzenia”, - Czesław Miłosz pisał, że „w jego wierszach znajduje coś dla siebie”, - Anna Dymna stwierdza, że „umie patrzeć na świat i dostrzega zjawiska, fakty, rzeczy, które innym umykają, które dla innych w ogóle nie są godne zauważenia”.

mgr Małgorzata Miłoch

W ostatnią  niedziele stycznia,  w kościele parafialnym w Żelisławicach odbyła się ostatnia z uroczystych imprez organizowanych z okazji roku jubileuszu 600-lecia. Gospodarzem pierwszej z trzech części uroczystości był ks. Franciszek Błasik – proboszcz parafii żelisławickiej. Podczas mszy św. kolędował  gościnnie zakopiański zespół „Oscypek”  z Janem Karpielem „Bułecką” i  Hanną Rybkówną .Wśród kościelnych murów popłynęły nuty góralskich kolęd i pastorałek  oraz słowa życzeń „na ten nowy rok”. Prezentujący muzykę najpiękniejszych gór Europy zespół koncertował we wszystkich  niemal krajach  od Uralu po Pireneje . W kraju poza Podhalem muzycy współpracują z wieloma instytucjami kulturalnymi m.in. Filharmonią  Narodową  , Polskim Radiem i Telewizją , rejestrując swój przebogaty repertuar na płytach i kasetach , stanowiących swego rodzaju kanon wykonawczy dla całej rzeszy młodych muzyków. Druga część uroczystości odbywała się w szkole . Stanowił ją wernisaż dzieł Tadeusza Puszczewicza – malarza mieszkającego  w Koziegłowach .Urodził się 12 maja 1932r. w Grodźcu , w rodzinie Józefa i  Józefy z Rutkiewiczów . Szkołę  Podstawową  ukończył w Koziegłowach . Absolwent Państwowego Liceum Technik Plastycznych w Częstochowie ( rok 1954). W tymże liceum pracował  jako nauczyciel metoloplastyki   w latach 1954-1957.Już w 1948 roku był współwykonawcą , a po kilku latach doświadczeń stał się samodzielnym wykonawcą polichromii w 30 kościołach i kaplicach- w tym  polichromii w kościele w Żelisławicach . Zajmował się też odnawianiem wnętrz w wielu domach i instytucjach .

Namalował  ponad 400 obrazów , głównie w technice  olejnej i akwareli.  Są to pejzaże i martwe natury

 obiekty sakralne  i świeckie , z ziemi koziegłowskiej , siewierskiej , myszkowskiej, z terenu Częstochowy , Krakowa i uroczego Szlaku Orlich Gniazd. Trzecią częścią spotkania pt. „ZWYCZAJNI NIEZWYCZAJNI” były wspomnienia o profesorze Kazimierzu Nowaku . O jedynym , jak do tej pory profesorze z naszej miejscowości opowiadali przyjaciele i byli uczniowie : Stefan Nowak , Wiesław Nowak,  Andrzej Matan .

Popłynęły opowieści o życiu zawodowym i osobistym , które przybliżyły naszym uczniom sylwetkę profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego i Śląskiego , dziekana Wydziału Prawa na Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu, autora licznych prac naukowych z dziedziny prawa. Dowiedzieliśmy się jak można „pięknie żyć” , w każdym miejscu na ziemi. Jeden z naszych uczniów, w pracy na konkurs „Europa w Szkole”, na temat „ Wartości jakimi powinien kierować się w życiu obywatel zmieniającej się Europy” napisał: „Żaden człowiek nie jest samotną wyspą. Od pierwszych chwil swego życia jest wśród ludzi, którymi buduje związki . Pozostając osobną jednostką , staje się także członkiem różnych grup – rodziny, grupy koleżeńskiej , potem społeczności szkolnej , później lokalnej. Więzi grupowe odgrywają ważną role w życiu każdego z nas . To kim jestem , zależy nie tylko od tego co myślę i czuję , ale również i od tego w jakiej rodzinie się wychowałem , co uważam za swoją małą ojczyznę, w jakiej miejscowości  mieszkam , jakie książki czytam ,  w jakim  języku mówię , jakie wartości są dla mnie ważne .Każdy człowiek ma swój własny system wartości , którymi kieruje się w życiu. Chociaż ludzie 

i ich systemy wartości różnią się między sobą , są  jednak takie idee,  które szanuje  każdy człowiek.(...)

Wśród wartości preferowanych przez inne narody europejskie  wybrałem te , które według mnie są ważne w życiu każdego młodego człowieka . Podobnie jak Austriacy uważam ,  że czytanie jest jedną z najbardziej potrzebnych umie­jętności w życiu codziennym . Należy przywiązywać wagę do wiedzy i wykształcenia jak czynią to Belgowie. Cenię  sprawność fizyczną, siłę, odpor­ność, a także hart ducha -jak Finowie oraz otwartości na świat -jak Portugalczycy. Dużym szacunkiem darzę tych , którzy jak Grecy biorą na siebie wiele obowiązków , jak Francuzi  wykazują  wiele tolerancji dla odmiennych kultur i zachowań oraz wzajemny szacunek.

Dla mnie , tak jak i dla  Duńczyków bardzo ważną wartością jest demokracja. Uważam,  że dużą rolę odgrywa przestrzeganie prawa  jak dla Szwedów .Szanuje Irlandczyków za przywiązanie do własnego języka narodowego , który jest składnikiem kultury narodu, Portugalczyków za przywiązanie do własnej tradycji , Niemców za to ,że dbają by uczniowie poczuli się w szkole jak w miłym, przyjaznym miejscu i szybko znaleźli przyjaciół. Ważną sprawą jest również możliwość porozumiewania się między ludźmi dlatego uważam , że uniwersalizm języka angielskiego jest też jedna z  ważnych rzeczy w życiu młodego człowieka .

    Wiem jednak , że  nie będzie dla mnie piękniejszego języka niż  mowa polska , piękniejszej muzyki nad mazurki Chopina , krajobrazu nad widok z mojego okna zaśnieżonych sosen . Że tylko melodia Mazurka Dąbrowskiego mnie wzruszy do łez , a widok polskiej flagi trzepocącej na wietrze wywoła drżenie serca. To bowiem stanowi o mojej odrębności , o moim miejscu na ziemi. Będąc Europejczykiem , czy obywatelem świata  należy zawsze mieć poczucie własnej przynależności narodowej, własnej odrębności , bo tylko w ten sposób możemy zachować swoją niezależność .”

Nasze styczniowe  spotkanie udowodniło , że mimo upływającego czasu i zmieniających się warunków  życia wciąż ważną rolę w życiu każdego człowieka odgrywa  wiedza , kultura i sztuka .

Młodzież szkolna przygotowała montaż słowno-muzyczny  pt. „Wędrówką życie jest człowieka” .