Odzyskanie przez PolskĘ niepodlegŁoŚci

11 listopada 2021 r. obchodzimy 103 rocznicę odzyskania niepodległości. Przez 123 lata Polski nie było na mapach świata. Ze względu na obecną sytuację epidemiologiczną nie możemy spotkać się na uroczystym apelu, dlatego uczniowie naszej szkoły postanowili nagrać taką akademię on-line. Nagranie dostępne jest na stronie naszej szkoły. Możemy w nim posłuchać informacji o 11 listopada, patriotycznych wierszy i pieśni.Między innymi: wiersz Cypriana Kamila Norwida „Tęskno, mi Panie”, Antoniego Słonimskiego „Polska”, Wandy Chotomskiej „Twój Dom” oraz pieśń „ Szara Piechota”.

                                   Opracowała: Maria Jędrzejewska

             Koło regionalne- opiekun: Barbara Będkowska

Zapraszamy do obejrzenia filmu dokumentalnego:  "Nie zabierajcie Mamy"

„Powiewa flaga, gdy wiatr się zerwie,

A na tej fladze, biel i czerwień,

Czerwień to miłość,

Biel serce czyste,

Piękne są nasze barwy ojczyste” 

           Czesław Janczarski

W przeddzień Święta Niepodległości uczniowie klasy III, w imieniu całej społeczności Zespołu Szkolno-Przedszkolnego, udali się do Kapliczki św. Floriana. Tam, na znajdujących się przed nią płytach upamiętniających mieszkańców poległych za wolność i demokrację, zapalili znicze na znak pamięci ich bohaterstwa i poświęcenia.

Wspomnienie o zmarłej nauczycielce naszej szkoły

ŚP Zofii Oparze

Kiedy w roku szkolnym 1967/68 przyszła do naszej szkoły, była młodą, energiczną osobą pełną zapału do pracy. Uczyła języka polskiego i historii. Była wychowawcą wielu klas. Budziła respekt i szacunek wśród uczniów i rodziców. Była wyrozumiała i cierpliwa. My darzyliśmy Ją zaufaniem. Razem z Zosią Oparą pracowaliśmy 24 lata. Będziemy Ją wspominać jako ciepłą, wspaniałą osobę.

Spoczywaj w pokoju.

Elżbieta i Jan Grefkowiczowie

Wiadomość o śmierci wieloletniej nauczycielki naszej szkoły ŚP Zofii Opary dotarła do mnie przed dniem Wszystkich Świętych, w czasie zadumy, refleksji, wspominania tych, którzy już odeszli, odwiedzania cmentarzy i grobów bliskich i znajomych. I jak każda taka wiadomość była przedwczesna, nie w porę.

Panią Zofię wspominam jako osobę niezwykle skromną, pracowitą, oddaną w pracy z dziećmi i młodzieżą, serdeczną, życzliwą, otwartą na kontakty z otoczeniem. Nie było w Pani Zofii niczego sztucznego, nienaturalnego, fałszywego. Pani Zofia szanowała i ceniła innych. Zasługiwała na szacunek i zewsząd go otrzymywała. Zabiegała o sprawy zwykłe, ale ważne. Wydobywała ze swych uczniów pokłady miłości do języka ojczystego, do literatury, poezji, poprawnej polszczyzny. Zaszczepiała miłość do kultury i uczyła jej odbioru. Była wychowawcą rzeszy młodych ludzi. Chętnie dzieliła się swoim doświadczeniem z nauczycielami rozpoczynającymi pracę w szkole. Była nauczycielem z powołania, pełnym pasji i zaangażowania.Była dobrym człowiekiem. Żyła skromnie, ale godnie, pięknie, w przyjaźni z innymi. Pozostawiła dłużników: wdzięcznych współpracowników, dzieci i młodzież oraz rodziców.

Oprócz pracy z dziećmi i młodzieżąw szkole, łączył nas czas dojazdu autobusem do pracy i droga przez wieś do szkoły. To był codzienny czas na rozmowy, zazwyczaj o pracy, często o nas samych, o życiu osobistym, o problemach i radościach. Po przejściu Pani Zofii na emeryturę nasze kontakty były już rzadkie, ale zawsze serdeczne.

Pani Zofia pozostanie w mojej pamięci. Niech spoczywa w pokoju!

Anna Pastwa