Aktualności

Alicja i Lego-Logos na lekcji języka polskiego

Czy po wystawieniu ocen warto jeszcze chodzić do szkoły?

Czy w czerwcu lekcje mogą jeszcze ciekawić uczniów?

Czy ostatnie dni w szkole nie muszą być nudne?

Odpowiedzi są proste: warto, mogą ciekawić i lekcje nie muszą być nudne. Wystarczy trochę chęci, kreatywności i np.  dwa pudełka klocków LEGO.  Tylko jak je wykorzystać? Nauczyciel polonista już ma na to sposób. Nauczyciel polonista, który niejedno popołudnie czy weekend spędził szukając ciekawych metod pracy, tworząc własne materiały dydaktyczne. Tym razem do pracy wykorzystał (a właściwie wykorzystała) elementy metody ze świata filozofii i  klocki, które w domu zaczynały zalegać zapomniane w kątach młodzieżowych pokoi.

ΛΕΓΩ-ΛΟΓΟΣ[1], czyt. LEGO-LOGOS, to metoda kształcenia myślenia kreatywnego, której autorem jest Jarosław Marek Spychała - doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii. Obserwator zajęć prowadzonych tą metodą zapewne pomyśli: „bawią się i tyle”, ale nic bardziej mylnego. Tak, owszem „bawią się”, jednak pod tą zabawą kryje się szereg zalet, bowiem „zabawa ta” angażuje uczestników w aktywny proces uczenia się, co znacząco wpływa ich zainteresowanie i motywację, uruchamia kreatywność, wyobraźnię i nieszablonowe myślenie, rozwija umiejętności komunikacyjne i współpracy, ponieważ uczestnicy muszą przedstawić swoje interpretacje tekstów i przedyskutować je z innymi.

Zajęcia  prowadzone metodą Lego-logos składają się z dwóch części. W pierwszej uczestnicy czytają tekst filozoficzny, a następnie przedstawiają swoje rozumienie tekstu w formie konstrukcji z klocków Lego. W drugiej części zajęć uczestnicy prezentują swoje prace i  i dyskutują o nich, używając argumentów uzasadniających „zbudowaną” swoją wizję. Prowadzący czuwa nad pracą uczestników, moderuje dyskusje, zadaje dodatkowe pytania.

Pytacie, jak przenieść metodę pracy stosowana na zajęciach filozoficznych? Odpowiadam, dokonując absolutnie niewielkich jej modyfikacji. Takich modyfikacji dokonałam podczas omawiania lektury „Alicja w Krainie Czarów. Pierwsza część, czyli czytanie tekstu podczas zajęć, zastąpiłam czytaniem samodzielnym uczniów tekstu lektury w domu. Realizację drugiej części zajęć zrealizowałam podczas realizacji tematu dotyczącego świata przedstawionego. Uczniowie samodzielnie mieli wybrać element lub elementy świata przedstawionego w lekturze, które szczególnie zapadły im w pamięć i przedstawić je za pomocą klocków LEGO. Po wyznaczonym czasie, nastąpił czas na prezentację swoich prac oraz dyskusję nt. zaproponowanych przez uczniów swoich interpretacji świata przedstawionego w „Alicji w Krainie Czarów”.

W ramach zakończenia chciałabym zaznaczyć, że podczas zajęć każdy uczeń był aktywny, widoczna była atmosfera współpracy, twórczego działania, skupienia. Każda budowla ściśle wiązała się z lekturą i została przekonywująco uzasadniona i zaprezentowana.

Ja, nauczyciel polonista, dziś już wiem, że do ΛΕΓΩ-ΛΟΓΟΣ wrócę jeszcze nie raz. Mam tylko nadzieję, że uczniom również ta metoda przypadła do gustu.

Aleksandra Buła

nauczyciel polonista

 Bibliografia:

Jarosław Marek Spychała, Mali rebelianci, Toruń 2020